bazen insan nasıl da bakıyor bir pencereden içine
kafasını eğiyor çiçeği görüyor
sağına soluna bakıyor renklerinin nasıl da solduğunu görüyor
yukarı bakıp da kırıklarını hatırlıyor
cam hiç aklına gelmiyor
camdan kalplerin
candan kırıkları olur
karanlık çöküp de
yıldızlar kulağına fısıldayınca anlıyor
7 yorum:
Bu pencerenin içinden, kızgın sözlerle ayar çeken mutaasıp bir teyze çıkmamıştır umarım:))
Bak şimdi bana...
nereden nereye:)
Cam geri dönüşümü en kolay malzemedir öyle değil mi? Kırılır, erir ve yeniden yeniden başka şekiller alır...
Ve yıldızlar, dost mudur düşman mıdır? Dostluk mudur söyledikleri, düşmanlık mı?
Aaaa olmadı ama; sende benim kulağıma fısıldasana, yıldızların sana .ne dediğini .
Bu arada ooooj gelmişsen bea....
e valla nereden nereye olmuş buraneros... güzel olmuş ama ;)
dosturlar elbet doğan ömür... ve cam gibi kırılgan ve güçlüdürler aslında söyledikleri. dikkatle dinlemek gerek.
demişler ya işte tutsak;
camdan kalplerin candan kırıkları olur diye...
teşekkür ederim, hoş buldum...
Yorum Gönder