garip geliyor bir şey yazamamak... gelip gidip beyaz sayfaya bakıyorum.
içimden geçen onlarca kelime, yazıldığı anda anlamını yitiriyor...
dört onluk oldum artık diyeceğim zamanlara az kaldı...
gene de beni şaşırtacak şeyler buluyorum.
şaşmama şaşıyorum.
suskunum.
anlatacak bir şey olmadığından değil,
anlatacak kelimeleri bulamadığımdan susuyorum.
hayat garip...
sen kendin olup, elini herkese söylediğinde pokerin tadı kalmıyor diyorlar.
belki de bu yüzden biri oyun oynayalım mı dediğinde poker aklıma bile gelmiyor.
ben canımı acıtsa da sokak arasında "yakan top" oynamayı;
boş arsalarda arkadaşlarımın adını söylerken "istop" diye bağırmayı seviyorum...
küçük bir çocukken de aynıydım; saklanmayı da sevmedim ebe olmayı da...
şimdilerde düşünüyorum da;
belki de hayatta; "ortada sıçan" olmamın basit açıklaması
"poker yüzlü" olamayışımda saklıdır.
belki de hayatta; "ortada sıçan" olmamın basit açıklaması
"poker yüzlü" olamayışımda saklıdır.
6 yorum:
Elim SENDEEEE....
Deyip kaçtım ben de o zaman...
akşam olmuş, ben eve gidiyorum. yarın oynarız olmaz mı?
bana da garip geliyor birşey yazamamak, mutlu insan yazamaz diyor şair berk, aşık insan mutlu olamaz diyor bir diğeri... tuhaf geliyor yazamamak, sıcağa, yaza, tatile, aşka suç buluyorum...
bir kanepenin üstünde dizlerimizi çekip konuşalım mı, oyun oynayamayacak kadar ihtiyarım yahu...
öperim kocaman.
en büyük suç aşkın kendisinde belkide, öylesine tarifsiz öylesine uçsuz bucaksız kalabilmeyi her seferinde başarabiliyor diye...
ah sevgili y., o ihtiyarlıktan değil belki de, yüreklerimizin yorgunluğundan öyle çekip de dizleri oturmak bir kanepede. anlatmak istemek olup biteni. dinlemek her bir kelimesini...
bir akşam kahveye gelsene.
sende mi yazamaz oldun cicim... :( Susalim ve dinleyelim hayati o zaman...ve gülümseyelim, nasil olsa kelimeler akacagi zaman akar... öperim..
evet işte ben de bunu diyorum kendime... akmıyor kelimeler. beklemek gerek demek ki :) sarıldım. ve bir kahve kokusu sardı her yanımı. öperim.
Yorum Gönder