Baharı hep sevdim... Yeşeren toprağı, tomurcuklanan ağaçları, çiçek yüzlü çocuk gülüşlerini Nisan'da hep daha çok sevdim. Kardeleni sevdim. Kar yüzünü erimek üzere buza çevirdiği vakit güneşin kendini sokağa atma hevesli bir köpek yavrusu gibi zaman zaman varlığını hissettirip, sonra yine kendi dünyasına, bulutların ardına dönmesini de sevdim.
Nisan her zaman yaptığı gibi, hızla geçip gidecek; kah yağmurları olacak sağanak... kah yakan güneşi parıl parıl... kah gri bulutları olacak hüzün yüklü... kah erik, şeftali çiçekleri umudun gülen yüzü...
görsel / buradan
4 yorum:
bu bahar da!
umudun gülen yüzü eksik olmasın yüzünden sevgili novellam...sevgilerimle...
"Umudun güzel yüzü" olsun Sevgili Evren. Bugün en çok umutların yeşermesini istiyorum ben, bahar çiçekleri gibi güzellikler getirsin,şimdi,hemen...
Ben ne çok severim nisanı içim kıpırdanır ama bu nisan biraz inatçı sanki :-)
koca bir ay daha geçip gitti... geriye bıraktığı izlerden bazıları kulaklara küpe, bazıları yüzlere gülücük, bazıları öfke, bazıları endişe, bazıları bir damla yaş oldu... yaşlandıkça zaman hızlı akmaya başlarmış. akıp gidiyor işte. yakalamaya çalışmak değil de, onunla akıp gitmek gerek şimdi. sevgiyle kalın.
Yorum Gönder