nasıl da güzeldi, sıcak bir evde, soğuk bir kış gününe uyanmak
nasıl da keyifliydi yatağın içinde dönüp durmak
hayallar kurup, o hayallerde istediğin rolü kapmak
insan kendi masalının kahramanıyken yaşamak güzel
bu lafı söylerdim de ne anlama geldiğini geç anladım
insan kendi masalının kahramanıyken yaşamak güzel
oysa çok azımız kendi masalımızda bir rol buluruz kendimize
pek çoğumuz; anne babalarımızın yapamadıkları ve içlerinde kalan uktelerle yönlendiriliriz
geri kalan büyük bir çoğunluk elinden tutanı olursa ilerler şu hayatta, o nereye giderse o da oraya...
yaşadığımız toplum hayat çizgimizi çizmiştir doğduğumuz gün:
büyürsün, evlenirsin, iş sabihi, çocuk sahibi olursun
kendine ait olmayan bir masalda figuran olduğunu fark edip mutsuz olursun
sonrası hep bir yürek sıkıntısı, hep bir yürek yanması
oysa büyürken çocuklar özgür bırakılsalar,
kendi masallarını yazmak konusunda cesaretlendirilseler
belki yine baş rol oynamazlar ama dediğim gibi
insan kendi masalının kahramanıyken yaşamak güzel
.
14 yorum:
"insan kendi masalının kahramanıyken yaşamak güzel" tuttum bu sözü, çalıyorum hatta :)
:) çal ve söyle pillim... aynı anda :))
Bir de bazi insanlar vardir, toplumun cizdigi hayati degil, kendi kalplerinin cizdigini oynamayi buyuk bir cesaretle kabul etmistir hem de seve seve, dogru olanin o oldugunu ogrenmistir cunku bir yerde. Ancak bir de depresyona girmeye gorsun, hemen ben neden yanlizim, neden cocugum yok diye sizlar ici :) Kotu zamanlarimizda, iyi gunlerimizde- zihni geriye biraktigimizda-, meleklerden duydugumuz bu sirlari hatirlamamiz nasip olsun hepimize :) ASKla...
Gerçekten kendi kahramanın olabilmek,
bunun farkındalığınla yaşayabilmek...
Sevgilerimle..
zihniniz düşmanınız değildir diyordu seyrettiğim bir videoda... ama zihin iyi bir arkadaş da değildir. biriktirdiği can kırıklarını en olmadık zamanlarda kusuverir, ona iyi ki demeyi öğrenmek cesaretli bir kabulleniştir bu tam da şimdi de olmaktır. zihnin aksine ne geçmişte ne de gelecekte.
melekler şimdimizde mi vardır acaba sadece :)
öperim umam...
belki de işin sırrı kendi kahramanın olmak, hangi rolde olduğun, nereye vardığın değil de kendinin "en"i olabilmek jivago...
sevgiler harika bir pazar gününden...
yapma bunu, bunu yapma, bu ara hele..:)
soğuk bi kış gününe uyanmak keyifli dememlisin ya da ben okumamalıyım..:)
navella hanım Adanayada kar yağsın isteğimiz budur :)
ve ayrıca insanın kendi masalını yazması bu kadar zorken kahramanı olmak bir o kadar zordur gibi gibi
ama yinede yaşamak güzel şey :)
:) e valla dediğin gibi olmamış benim bu cümle gereksiz...
adanaya kar yağmayabilir ama sen kar yağan bir yere gidebilirsin, mesela bur(s)aya gel, misafirim ol. kendi masalının yazarsan, kahramanı olup olmamanın bir önemi kalmaz... ki her durumda kendi kahramanın olursun ki bu çok değerlidir.
hislerime tercüman olmuşsun evrenim...tam benim hayattan anladığım da bu işte:) hayatın içinde yoğrulurken zamanı ve içine düştüğüm varlığımı sorgularken! nihayetinde kalbimin ve mantığımın yeğlediğini yaşamayı kabul ettim!sevgiyi önüme, cesareti ve yürekliliği de peşine ekleyerek biraz geç de olsa "kanımca:)" doğrunun bu olduğunu anladım...
güzel bir yazıydı evrenim..yüreğine ve kalemine sağlık...güzel bir hafta dilerim...sevgiyle kal...
teşerrkür ederim esmirim. benim kalbimin ve mantığımın aynı noktada buluştuğu pek görülmedi, ne güzel ki sen becermişsin, bir kitap adı olsa da, kolay olduğu söylenemese de, yüreğinin götürdüğü yere git , becerilebiliyorsa oh ne ala diyorum sevgili esmir...
Hepimiz kendi masallarımızın kahramanları değilmiyiz? Ne güzel bir kelime, hem hiç hem hep olabilmek.Sevgilerimle.
bazılarımız ne yazık ki olamıyoruz işte sufim. bazılarımız başkalarının kahramanı olup, nefes alıp gidiyoruz şu hayatta... yüreğimizdeki yaşamak arzusu hiç bitmesin. öperim sımsıkı sarılarak...
Yorum Gönder