dört günlük uzun tatilde ne yaptın derseniz, rahatlıkla ve hiç düşünmeden temizlik derim. evet! evi iki kere silip süpürdüm, çekmeceleri düzenledim. temizlik yaptım evimde, yaşadığım yerde. anılarda gezmek derinlemesine temizlik zamanlarında farzdır bana. gün boyu gezdim avucumun içi gibi bildiğim anılar sokaklarında. bazıları çıkmazdı, bazıları yokuşun en tepesinde. gittim. nefes aldım nefes verdim. yürüdüm o yollarda. baktım gökyüzüne. bulutsuz bir gündü, ısıttım içimi güneşin turuncusunda. ağlamam gerekince oturdum ve ağladım bazı kapı başlarında. gülmem geldi bazılarında, bıraktım kendimi akışına, attım en içten kahkahalarımı, hem de tek başıma.
nedense ben böyle günlerin gecelerinde, geçmişin silinmemiş ya da altı çizilmiş anılarında gezinirken fark etmeden biriktirdiklerime bakar ve düşünürüm. nefes alır nefes veririm. düşünürken aklımın çekmecelerini de düzenlemeyi ve temizlemeyi öğrendiğimden beridir, her temizlik sonrası hafiflerim.
her temizliğin ille ki bir sürprizi olur. bu seferki çok sevdiğim bir yazı ile karşılaşmak oldu. okuyun bu yazıyı, okumadan önce yazının altında yer alan müziğe kulak verin, izin verin çeksin sizi içinize, işte tam da o anda nefes alın, nefes verin... unutmayın! nefes alın... nefes verin... bırakın temizlensin içiniz, düzenlensin aklınızın çekmeceleri. tıpkı evimizin dolapları gibi akla da el atmak gerekir bazı mevsimlerde.
nedense ben böyle günlerin gecelerinde, geçmişin silinmemiş ya da altı çizilmiş anılarında gezinirken fark etmeden biriktirdiklerime bakar ve düşünürüm. nefes alır nefes veririm. düşünürken aklımın çekmecelerini de düzenlemeyi ve temizlemeyi öğrendiğimden beridir, her temizlik sonrası hafiflerim.
her temizliğin ille ki bir sürprizi olur. bu seferki çok sevdiğim bir yazı ile karşılaşmak oldu. okuyun bu yazıyı, okumadan önce yazının altında yer alan müziğe kulak verin, izin verin çeksin sizi içinize, işte tam da o anda nefes alın, nefes verin... unutmayın! nefes alın... nefes verin... bırakın temizlensin içiniz, düzenlensin aklınızın çekmeceleri. tıpkı evimizin dolapları gibi akla da el atmak gerekir bazı mevsimlerde.
12 yorum:
işte yine koç halleri, temizledikçe bende ferahlarım her haftasonu dolapları çekmeceleri dökmem bundan. hatta sinirliyken temizlik yaparım ohh mis rahatlarım :))
gülümsedim bu yazına ama bi kaç gündür gülümsüyorum totemin tuttu galiba :))
öperim ...
Dün bende aynen dediğin gibi yaptım.Bahar temizliği ruhun temizliği gibi oluyor gerçekten hafifliyor insan..
önerdiğin yazıyı da okudum..
Sarıldım kocaman sana...
bazen o kadar bunalıyorum ki,temizleyim ferahlayayım derken her şeyi kaldırıp atmak geliyor içimden.O zaman daha temiz olacak gibi geliyor herşey.yenilerini koyayım eskilerin yerine,şöyle altlarını silip,temizleyip..aynı yeni bir hayata başlamak gibi...Çok tanıdık bir duygu,o yüzden iyi hissettim okuyunca :)
çok hastayım, değil yazmak oturamıyorum bile başında. yasaklar, kurallar.. yazmazsam ölürüm diyorum dinleyen yok. gene de dönebilmeyi planlıyorum. öperim kocaman.
işte aynını kendi içinde de yapmalısın pillim... aynen o çekmeceler, dolaplar gibi için temizlemeli, havalandırmalı ve düzenlemelisin... öperim, hep gülümse.
bütün mesele kendimizi de düzenleyebilmekte... eve gösterdiğimiz özenin azıcığı da kendimize çılgın kadınım. bak göreceksin hafiflemek nasıl bir şeymiş.
sen var ya... sen işte brajeshwari. iyi ki varsın!
sevgili bahar :)
nasıl da mektup tadında başladım. gelip gidip yorum yazasım oluyor sana ama beceriksiz olmalıyım ki bulamıyorum yorun bölümünü... her seferinde yeniden başlamak gibi, adı üstünde, bahar temizliği ;)
ben de diyorum bu kız nerelerde... yorum da bırakmıştım hatta. iyi ol. ve bana yaz lütfen. en kısa zamanda şifa dilerim, kocaman sarılıp öperim.
kazarayazar@gmail.com
Sevgili evren :)
hehe,kapamak zorunda kaldım yorum zımbırtısını,tema hata veriyor,ilgileneceğim bi' ara,ilgin yeter bana :)
Aklinin cekmecelerini temizlemek isi guzelmis. Herkesin yapmasi lazim ara sira...
Yorum Gönder