21.01.2011

Tuvaletteki Gözyaşının Esrarı




tuvaletten çıkıyordum, sıralanmış kelimelerim koşar adım uzaklaştılar benden...
bir kovalamaca başladı; ilk kulvarda: aşk!
hemen ardında; tuz...
onu yakın ara takip eden; mor...
bir baş ardında; göz...
en arkada ben...

kurduğum cümlelerin dağılmış kelimelerini yakalamakla geçen ömrümün koridorunda kırıkları yürek duvarlarıma yapışmış cümle parçaları: özneler, yüklemler, zamirler, sıfatlar ve daha neler neler... iyelik ekleri ve bağlaçlara ne demeli peki...  

karanlıkta kelime yordamı yürüyorum. bulduğum her kelimenin birbirinden bağımsız ve bir araya geldiklerindeki güçleri karşısında dağılıyorum. kurduğum her cümlenin yetersizlik ifade eden yarımlıklarına bakıp, bir parça hüzünleniyorum. bunu, akmaya her daim hazır yaşımın gözümü umarsızca terk edişine bağlasan da, ben hüznümü artık kelimelerin ardından değil, esen rüzgarın karşısında herşeye rağmen ayakta durmaya çabalarken akıtıyorum. akışı ters bir nehirde boğulmak üzereyken son çırpınışta tek bir cümle kuruyorum:

sen varsay ki, ben tuvalette gizli gizli sende kalan kendime ağlıyorum.



.

Görsel / DeviantART

4 yorum:

Oda ve Duvar dedi ki...

İnsanlar cenazelerde, ölene değil ölüme ağlarmış. İnsanlar cenazelerde en çok kendi ölümlerine ağlarmış...
***
İnsan giderken, toparlanıp, her şeyi toplayıp gidemiyor değil mi? Hep bir şey kalıyor geride, bir şey, bir şeyler...
***
İnsan gidenin ardından gidene değil,kendine ve kalana ağlıyor zaten; kalana ağlıyor hep, kalana, gidende kalana...

sufi dedi ki...

bugün onda kalan yanlarına ağlayan yanın; yarın anne olduğunda dağıttığı yanlarıyla mutlu olur dilerim.

novella / विश्व dedi ki...

ölüm, gidene değil kalana birşey der aslında. acısı da o dediği şeyde saklıdır. her giden de bir parçamız da gider, belki de gidenin ardından ağlamak tam da bu nedenledir. senin de dediğin gibi ömür, her gidenin ardından bu denli gözyaşı dökmenin sebebi kalanadır aslında...

novella / विश्व dedi ki...

olur muyum ki sufim, anne yani, öyle uzak geliyor ki şimdi... sanki hep içimde ağladığım bir yan olacak anne olmamış olmak... bilmem ki, belki bildiği, tasarladığı daha farklı bir gelecek vardır benim için. dilerim... kocaman sımsıkı sarılacak öperim tontinim.