Bir dünyam var,
içine sığdırılan onlarca yaşanmışlığımın ağırlığında yavaşlayan bir hızla dönüyor hâlâ.
Orada okudukların ya da okuyacakların mi demeliyim; bendi, bendendi, benimdi.
Burada okudukların, yoksa okuyacakların mı demeliyim; ben, benden, benim.
Değişen ne birlikte keşfedeceğiz.
Ama bir şey değişti.
Ben olduğumu düşünüyorum.
Gökyüzüne hep kafamı kaldırıp da bakarım.
Tanrı ile konuşmak öyle bir şey çünkü benim için.
Hele de güneş varsa O oradadır bilirim. Kafamı kaldırıp bakarım gökyüzüne.
Sonra gülümserim.
Neden kafamla bakıyorum ki hâlâ sana derim.
Gülümser O da bana bilirim.
Kalbime iner bakışlarım
Kalbimin küt küt atışından anlarım.
.