uçup gittiğinde herşey
ve herşey uçup da gittiğinde
elinde bir sen kalıyorsun
biraz manik bir akıl
az biraz depresif bir yürek
sımsıkı kapanmış avuçlarına batıyor tırnakların
kendini tutuyorsun avuç içlerinde
gözünden akan yaşın da önemi kalmıyor artık gecenin birinde
ağladığın ne
ağladığın yalnızlığın mı gene
ağla o halde
anlayamadın ya sen geceyi
konduramadın ya yüreğine yalnız kalmayı
ağlarsın işte böyle
sessiz gecenin mum alevinde
içine akıttığın göz yaşları
üşütür seni sadece
.