8.11.2010

Sessizlik


Neden döndün yalnızlığına, dedi. Dönmedim, dedim. Ben zaten hep yalnızdım, diye ekledim. Dünyan ne kadar güzeldi, dedi. Evet ama dönmüyor artık, dedim. Dönüyorsa da benim için değil, diye ekledim. Seni okuyanlar vardı, dedi. Gene olur, dedim. Nasıl ilk başladığımda tek başınaydıysam ve çoğaldıysam, gene yolları benle kesişenler olacak mutlaka, diye de ekledim.

Kesik kesik konuşurken fark ettim, durup düşünüyordum. Çok mu erkendi gitmeye karar verişim. Oysa kararı veren ben değildim, karar verilmişti, zamanını bekliyordu. Şimdiydi. Tetikleyenler vardı. Hep olacaktı. Yol sessizliğe, yalnızlığa varsa da, olması gereken yere varmıştır mutkala. Bu son söylediklerimi bir tek ben duydum. Yüreğim bu sözleri onayladı. Bekleyelim ve görelim dedim. Bekliyoruz, sessizlikle, sakince. Yüreğim, ben ve yüreğimdeki aşkla.


.