Yol

ne güzel ki, insan dönüp baktığında seçebiliyor. yani geçmişi yeniden tasarlamak gibi bir şey bu. sen içinden geçtiğin onca yoldan, patikadan hangisini hatırlamak istiyorsan, geçmişin o oluveriyor. dilerim, yolların varmak istediğin yerlere çıksın, ve yine dilerim ki patikaların sana değer katsın. elbet çakıl taşların da olacak ama bırak onlar da tuzun biberin olsun. yılların, günlerin, anların çoşkun bir ırmak olsun... okyanusa varsın...

yazmışım... ben mi... kalemi bıraktım. aktı. hoşuma gitti... bu sabahı çok sevdim. yılın ilk günü diye değil, yepyeni bir gün diye. hem bak güneş de açtı. kaldır kafanı, bak gökyüzü pudra mavi. biliyor musun, en çok turuncuyu severdim. sonrası tufandı benim için. artık pudra maviyi koydum ikinci sıraya. artık bundan sonrası tufan benim için. umutlu sabahları severim. hangi yılın, hangi gününde olduğunun önemi var mı. umut yürekte olduktan sonra, sen kuşlara bakma. göç mevsimi geldi mi giderler. ve sonra zamanı gelince yine dönerler. umut bir kuştur benim için. ben bir göletim onun için. her duraklamak istediğinde bir yudum suyunu benden içip yola çıkmasını, başka yüreklere taşınmasını seyrederim. bana değdiği için mutlanıp, kaldığım yerden yaşamaya devem ederim. sen de et dilerim. yılların, günlerin, anların çoşkulu bir ırmak olsun... okyanusa varsın... dilerim.

.